[superbaka]

Žena i djeca kršteni su u manastiru Duga.Obično nepravoslavni primaju pravoslavlje prilikom stupanja u brak, a ima i onih koji se upoznaju sa vjerom i prihvate je, kaže Džomić.
Prema poslednjem popisu Monstata u Crnoj Gori 72,07 odsto stanovnika su pravoslavci, 15,59 procenata je izjavilo da im je vjera islam, 3,14 odsto građana su muslimanslimanske vjeroispovjesti, katolika je 3,44, a ateista 1,24 procenta. Ipak, prema riječima predstavnika vjerskih zajednica, u našoj zemlji postoje pojedinci koji se odluče da promijene vjeru najčešće prilikom stupanja u mješovite brakove, ali i zbog duhovnih razloga.
Kako je „Danu” kazao protojerej stavrofor doktor Velibor Džomić, podgorički paroh Srpske pravoslavne crkve, tačan broj onih koji su samo tokom 2012. godine primili pravoslavlje je teško odrediti, a među krštenima je bilo i muslimana koji su odlučili da promijene vjeru. On navodi da je takvih primjera bilo i biće ih, a kao jedan od primjera izdvaja nedavno krštenje u manastiru Duga na Bioču, gdje je u jednom danu krstio muslimanku i njeno devetoro djece.
– Ta porodica živi u Morači. Muž te žene je pravoslavac. Ona je, po slobodnoj volji odlučila da bude u istoj vjeri sa svojim suprugom i svoje devetoro djece. Međutim, takvi slučajevi su rijetkost. Obično nepravoslavni primaju pravoslavlje prilikom stupanja u brak, ali ima i onih koji se upoznaju sa istinom pravoslavne vjere i iz najdubljih duhovnih razloga žele da se sjedine sa Hristom i nađu spasenje – kaže Džomić za „Dan”.
On ističe da ne može tačno da odredi broj krštenja tokom prošle godine, napominjući da se tokom jedne sedmice u manastiru Ostrog, krsti i po nekoliko stotina ljudi.

– Cjelokupno stanovništvo nije kršteno, ali radost je što je u kanonskoj pravoslavnoj crkvi krštena apsolutna većina stanovništva. Pod ovim prvenstveno podrazumijevam ljude čiji su preci pripadali pravoslavnoj vjeri. Potomci naših slavnih predaka su se tokom višedecenijskog komunizma otuđili i ostali nekršteni. Nekada su svi u Crnoj Gori bili kršteni. Djeca su krštavana 40. dan nakon rođenja, a neka i ranije ukoliko su bila bolesna.
Mi sveštenici danas obavljamo dvostruki posao u tom pogledu – krštavamo i privodimo pravoslavnoj vjeri i novorođenčad i one koji su iz različitih razloga nekršteni. Taj broj je veliki ako se ima u vidu da se tokom jedne sedmice u manastiru Ostrog krsti i po nekoliko stotina ljudi. Nadam se da će vrlo brzo doći dan kada će malobrojni biti nekršteni. Da me ne bi pogrešno razumjeli, ne mislim na pripadnike islamske i katoličke vjeroispovijesti i drugih vjeroispovijesti – kaže paroh podgorički.
On pojašnjava da se nepravoslavnim smatraju i oni koji nisu kršteni, a čiji su preci bili pravoslavci. Džomić kaže da je kao sveštenik imao priliku da krsti i po tri generacije iz jedne porodice, jer često jedan roditelj nije kršten, pa onda ni djeca ne budu krštena.
– Procedura prilikom primanja pravoslavlja je jednostavna, a prvi uslov je slobodna volja. Zatim, lica koja mijenjaju vjeru prethodno uče o istinama pravoslavne vjere. Primjera radi, ova žena koja ima devetoro djece dugo je bila u kontaktu sa monahinjama iz manastira Duga koje su je uputile u pravoslavlje – kaže Džomić dodajući da se dešava i da ljudi napuštaju pravoslavlje i prelaze u druge vjere, što je veliki problem.
Prema riječima barskog župnika don Simona Ljuljića, u proteklih pet godina u Barskoj biskupiji katoličku vjeru nije uzela nijedna osoba koja je poticala iz druge vjerske zajednice. On navodi da Katolička crkva ne pravi nikakvu propagandu po kojoj bi se nagovarali pripadnici drugih vjeroispovijesti da „prijeđu” u katoličanstvo zato što oni poštuju i priznaju druge crkve pravoslavnu, protestantsku, anglikansku i ostale.
– Kada se konsultuju s nama, mi i ohrabrujemo pripadnike drugih vjeroispovijesti da se drže principa svoje vjerske zajednice. U mojoj župi, u poslednjih pet godina bilo je nešto manje od 100 krštenja i to uglavnom djece. Kod katolika je običaj i obaveza da se krste djeca, tako da su krštenja odraslih osoba rijetkost – kaže Ljuljić dodajući da je Katolička crkva misionarska, internacionalna i multikulturalna i da njeno poslanje svjedoči Isusa Hrista. Dakle, kaže on, prioritet nije imati što veći broj pripadnika, nego imati što bolje služenje ljudima bez obzira na vjeroispovijest.
M.S.

Preobraćali se popovi i hodže
Promjena vjere uvijek je izazivala pažnju na našim prostorima, a posebnu pažnju je izazvalo primanje pravoslavlja slavnog režisera Emira Kusturice, kojem je na krštenju dato ime Nemanja. U aprilu prošle godine jedan muslimanski propovjednik, čiji identitet je sakriven, primio je pravoslavlje u Ruskoj pravoslavnoj crkvi i tom prilikom dobio je ime Danilo, dok je u Bugarskoj pravoslavni sveštenik, takođe 2012. godine, primio islam.
Pravoslavlje je poslednjih godina postalo jedna od vjera koja se širi među narodima na istoku, posebno u Japanu, a registrovana su i brojna krštenja u Kini, gdje postoji autonomna crkva pod juristikcijom Ruske pravoslavne crkve.
Prije nekoliko godina mediji su pisali i o Saši Abdulahu Toliću iz Čačka koji je primio islam i preselio se u Rožaje.

Sekte niko ne dira
Džomić kaže da namjerno stvorenu pometnju oko toga ko je koje nacije i ko je za kanonsku crkvu ili pseudocrkvu u velikoj mjeri koriste pripadnici raznih sekti, čak i crnomagijskih i satanističkih. On ističe da se duhovno obmanjuju ljudi čiji su preci očuvali pravoslavlje u najtežim vremenima i da se prevode u Jehovine svjedoke, adventiste, baptiste, mormone, hinduiste i budiste.
– Nedavno sam u Podgorici sreo dva Amerikanca, pripadnike mormonske crkve kako dijele letke i propagiraju protestantsku sektu Srbima i Crnogorcima u Crnoj Gori. Njih niko ne dira i ne goni. Ne traže im dozvole za boravak dok nas, pravoslavne sveštenike, odbijaju i tretiraju kao da smo gubavi. I ovom prilikom apelujem na građane da ne podliježu takvoj agresivnoj propagandi koja vodi u duhovnu propast, ali i da ne nasjedaju na priče raščinjenih bivših sveštenika koji su došli da smućuju ljude po Crnoj Gori – kaže Džomić.

On podsjeća da je pravoslavna crkva u vrijeme komunizma progonjena, crkve su urušavane, ali je ipak pravoslavna crkva opstala i narod joj se sada masovno vraća.

Islam primilo 20 hrišćana
Šef Vjerskoprosvjetne službe Mešihata i glavni imam u Bijelom Polju Enis Burdžović kazao je da broj osoba koje su u poslednjih pet godina prešle na islam ne prelazi brojku od 20. On navodi da su konvertiti najčešće dolazili iz hrišćanskog religijskog okruženja, ali su to najčešće bili pojedinci a ne čitave porodice.
– U društvu još uvijek postoji uvjerenje da je konvertit neko ko je počinio veleizdaju napuštajući vjeru svojih predaka. Prema islamu, ljudi treba da se upoznaju sa učenjima islamske vjere, a nakon toga svakom pojedincu se ostavlja sloboda izbora da vjeruje u šta želi. Prema šerijatskom pravu, muslimanom se ne smatra osoba koja je prisiljena da prihvati islam, kao ni osoba koja je prešla na islam zbog nekog sporednog interesa a ne iz vlastitog ubjeđenja.
Da bi neko postao musliman, procedura je sasvim jednostavna. On će javno pred imamom i u prisustvu vjernika izgovoriti šehadet, svjedočenje da vjeruje u postojanje samo jednog Boga i priznanje da je Muhamed božiji poslanik.
Budući da je pravo na vjerovanje intimna stvar svakog pojedinca, postoje i ljudi u našem okruženju koji nisu javno primili islam, već to učine tajno jer se boje kritika i javnih osuda.
To je jedan od razloga zbog čega ne raspolažemo preciznim podacima koliko je ljudi primilo islam – kaže Burdžović dodajući da prilikom primanja islama osoba ne mora mijenjati ime, osim ako je značenje njenog imena direktno suprotstavljeno nekom od islamskih učenja.