Zašto se u postupku izbora nacionalnih saveta ignoriše i marginalizuje više od 22.000 pripadnika muslimanske nacionalne manjine
Ko je, na osnovu čega i s kojim ciljem izbrisao muslimansku nacionalnu manjinu u Srbiji iz spiska nacionalnih manjina?
Neodgovorno je i neprihvatljivo političko i državno prihvatanje i odobravanje negiranja kulturnog i nacionalnog identiteta autohtonih Muslimana Srbije, koji izvode svoje poreklo od domicilnog hrišćanskog stanovništva koje je primilo islam za vreme Osmanskog carstva. Nigde u svetu ne postoji muslimanska religija, konfesija, vera, niti veroispovest, već samo islamska. Krajnje je neznalačko i nedobronamerno poistovećivanje islamskih pobožnika, vernika, s nacionalnim identitetom Muslimana.
Poznato je da je Organizacija islamskih zemalja svojom Poveljom proglasila Muslimansku naciju u modernom smislu kao naciju svih Muslimana u svetu, čime je ozvaničila neprihvatljivo poistovećivanje verskog i nacionalnog identiteta Muslimana.
Muslimani su u bivšoj SFRJ bili jedan kod konstitutivnih naroda, posle raspada zemlje dobili su status nacionalne manjine u svim novonastalim državama, osim u Bosni i Hercegovini, gde imaju status konstitutivnog, a u Crnoj Gori manjinskog naroda.
Istorijski evolutivni proces narodnosnog oformljenja Muslimana bio je različit u BiH, Crnoj Gori, Srbiji i drugim krajevima Balkana.
U Crnoj Gori Muslimani su Danilovim zakonikom iz 1855. godine dobili status „inoplemenika”, uz status „inovjernika”, jer pleme je prelazni period ka narodnom oformljenju kod Crnogoraca u Crnoj Gori ali i mnogim drugim državama.
U Bosni i Hercegovini ozvaničenje nacionalnog identiteta izvršeno je 1900. godine, kada je dogovoreno i prihvaćeno da se svi stanovnici islamske vere nacionalno izjašnjavaju kao Muslimani.
U Srbiji je prelaz balkanskih muslimanskih manjina posle Prvog svetskog rata s verskog na etno-nacionalni identitet ozvaničen Ugovorom o zaštiti manjina iz 1920. godine a na osnovu Senžermenskog ugovora o miru iz 1919. godine. Od tada kontinuirano teče proces ozvaničenja nacionalnog identiteta Muslimana na Balkanu i traje sve do današnjih dana.
U Srbiji je, prema popisu stanovništva iz 1991. godine, bilo više od 246.000 Muslimana, a taj broj se 2002. godine sveo na nešto više od 19.000, dok je 2011. godine popisano više od 22.000.
Do radikalnog smanjenja broja Muslimana došlo je i u Crnoj Gori, Hrvatskoj, Sloveniji, Makedoniji i na Kosovu, jer je stupio na scenu „velikobošnjački nacionalistički, islamski asimilatorski program”, utemeljen na Izetbegovićevoj Islamskoj deklaraciji.
Programska deklaracija SDA usvojena je na Osnivačkoj skupštini 1990, a na Bošnjačkom saboru u Sarajevu 1993. godine doneta je Odluka o vraćanju tradicionalnog nacionalnog imena Bošnjak Muslimanima BiH i drugih krajeva. To je bio svojevrsni presedan, nepoznat i međunarodnim dokumentima zabranjen kolektivni akt nacionalnog preimenovanja jednog naroda.
Negativni rezultati takvog delovanja na nacionalni identitet autohtonih Muslimana na Balkanu više su nego tragični. Postavlja se pitanje, zašto su i s kojim ciljem Muslimani Srbije izbrisani iz spiska nacionalnih manjina u postupku izbora nacionalnih saveta, jer se, prema saznanjima iz medija, ne pominju u pripremama za sprovođenje izbora nacionalnih saveta nacionalnih manjina.
Zašto se ignoriše i marginalizuje više od 22.000 pripadnika muslimanske nacionalne manjine, a tretiraju se nacionalne manjine i s manjim brojem pripadnika?
Iako odgovornost snose nadležni državni organi i rukovodstva političkih partija, dobar deo odgovornosti snose i muslimanski intelektualci zato što ćute i sve to pasivno posmatraju. Oni treba da se oslobode straha od novonastalih Bošnjaka i institucionalno se organizuju, politički ili u nevladinim organizacijama, preko kojih bi se angažovali na poboljšanju statusa i položaja i zaštitili od diskriminacije i bošnjačke asimilacije.
Pitanja pokrenuta u ovom radu detaljnije su obrađena u izdanjima Matice muslimanske, a jedan od ciljeva je i pokretanje pitanja uvažavanja nacionalnog statusa Muslimana u Srbiji i njihovo svrstavanje u nacionalnu manjinu, uz istovremeni poziv Muslimanima Srbije za uspostavljanje saradnje u zaštiti nacionalnog i kulturnog identiteta od bošnjačke asimilacije.
Nema namere da se mešamo u unutrašnja pitanja države Srbije, već je ovo isključivo izraz brige za očuvanje i uvažavanje nacionalnog identiteta i statusa Muslimana koji nikada do sada nisu bili ugroženi kao što su sada.
Predsednik Matice muslimanske Crne Gore
Avdul Kurpejović