Tahirovce
07-03-2007, 20:07
Sjeničanke su, na tradicijonalan način i ove godine proslavile svoj praznik, Dan žena 8.mart, u restoranu hotela “Bor”. Sve je počelo 1958. godine u organizaciji tadašnje Opštinske konferencije žena. Povodom proslave 8 marta, organizovane su najpre igranke za građanstvo a sutradan i čajanke za žene, koje su u početku održavane u restoranu “Srbija”.
Kasnije šezdesetih, otvaranjem fabrike “Vesna”, čajanke su održavane u prostorijama radničke menze i u hotelu “Bor”.Nikada nisu organizovane istoga dana, pa su Sjeničanke, prisustvujući na oba mesta, po dva dana slavile svoj praznik. A pripreme su, svakako trajale mnogo duže. U “Vesni”, koja je zapošljavala uglavnom žensku radnu snagu, osnovano je udruženje “Mlada radnica.” Inicijatorka i prva predsednica bila je Živana Mrdaković. Udruženje je imalo višestruku funkciju i značaj. Novozaposlene radnice, posebno sa seoskog područja, edukovane su u smislu kulture rada, odevanja, zdravstvene kulture, doškolovavanja i slično. Mnoge žene su na taj način, školujući se iz radnog odnosa, stekle diplome KV konfekcijonara, krojača, tkača i pletača, u saradnji sa tadašnjom Školom učenika u privredi.Neke su kasnije, produživši svoje usavršavanje, sticale i diplome tekstilnih inžinjera.
U smislu ostvarivanja rodne ravnopravnosti i afirmacije žena u Sjenici, udruženje “Mlada radnica” kao i Opštinska konferencija za društvenu aktivnost žena, dali su značajan doprinos. Ovih organizacija danas više nema. Prestale su da postoje devedesetih, sa početkom kriznog perioda u zemlji. Zahvaljujući aktivistkinjama, aktivnosti i tradicija nastavljene su i do danas. Najveći doprinos tome dala je, Sjeničanka po opredeljenju iako rođena u Kotoru, Ana Nikolić. Ona je samoinicijativno, kao nekadašnja aktivistkinja obe organizacije, zadobivši svojim zalaganjem, neograničeno poverenje Sjeničanki, nastavila organizovanje, ne samo osmomartovskih čajanki, već i mnogih humanitarnih akcija, za koje je dobila i brojna priznanja. “Radost i veselje mojih sugrađanki, kaže Ana, najveća su mi satisfakcija za uloženi trud. Uvek sam rado organizovala i zabave i ekskurzije za žene Sjenice, koje su, kao prave gospođe, na najbolji način predstavljale svoj grad.”
Osmomartovska čajanka, za sve žene Sjenice kao i drugih gradova koje rado proslavljaju svoj praznik u Sjenici, nadživela je mnoga udruženja i organizacije, postajući tako Institucija sama po sebi i jedan od trajnih simbola sjeničke čaršije.
Kasnije šezdesetih, otvaranjem fabrike “Vesna”, čajanke su održavane u prostorijama radničke menze i u hotelu “Bor”.Nikada nisu organizovane istoga dana, pa su Sjeničanke, prisustvujući na oba mesta, po dva dana slavile svoj praznik. A pripreme su, svakako trajale mnogo duže. U “Vesni”, koja je zapošljavala uglavnom žensku radnu snagu, osnovano je udruženje “Mlada radnica.” Inicijatorka i prva predsednica bila je Živana Mrdaković. Udruženje je imalo višestruku funkciju i značaj. Novozaposlene radnice, posebno sa seoskog područja, edukovane su u smislu kulture rada, odevanja, zdravstvene kulture, doškolovavanja i slično. Mnoge žene su na taj način, školujući se iz radnog odnosa, stekle diplome KV konfekcijonara, krojača, tkača i pletača, u saradnji sa tadašnjom Školom učenika u privredi.Neke su kasnije, produživši svoje usavršavanje, sticale i diplome tekstilnih inžinjera.
U smislu ostvarivanja rodne ravnopravnosti i afirmacije žena u Sjenici, udruženje “Mlada radnica” kao i Opštinska konferencija za društvenu aktivnost žena, dali su značajan doprinos. Ovih organizacija danas više nema. Prestale su da postoje devedesetih, sa početkom kriznog perioda u zemlji. Zahvaljujući aktivistkinjama, aktivnosti i tradicija nastavljene su i do danas. Najveći doprinos tome dala je, Sjeničanka po opredeljenju iako rođena u Kotoru, Ana Nikolić. Ona je samoinicijativno, kao nekadašnja aktivistkinja obe organizacije, zadobivši svojim zalaganjem, neograničeno poverenje Sjeničanki, nastavila organizovanje, ne samo osmomartovskih čajanki, već i mnogih humanitarnih akcija, za koje je dobila i brojna priznanja. “Radost i veselje mojih sugrađanki, kaže Ana, najveća su mi satisfakcija za uloženi trud. Uvek sam rado organizovala i zabave i ekskurzije za žene Sjenice, koje su, kao prave gospođe, na najbolji način predstavljale svoj grad.”
Osmomartovska čajanka, za sve žene Sjenice kao i drugih gradova koje rado proslavljaju svoj praznik u Sjenici, nadživela je mnoga udruženja i organizacije, postajući tako Institucija sama po sebi i jedan od trajnih simbola sjeničke čaršije.